-sana bir söz eyleyeceğim Abidin!
-?
-yüce ayaklarım özünden kopmuştu,
göğe bakıyordu, hem de delik deşik benliği ile!
veriyordum nefes;
alıyordum nefes;
veriyordum nefes;
alamadım nefes...
almam gereksizdi zira!
dedim ya Abidin; ayaklarım, ayaklarım delik deşik benliği ile selamlıyordu alemi...
