tepemde bir gök; mavi mi mavi...dalgaların yırtıcı azmi beni sarsmaya devam ediyordu. martılar ki sokak çocuklarıydı zaten denizin...
şu suret amaçsızdı, kaybolmaya yakın tadıyordu tuzu. kusuyordu. tadıyordu. kusuyordu.
kendi girdabında seni de döndürmeliydi, beynin bulanmalıydı, koyuvermeliydin....
dönmedin, koyuvermedin, oysa tek yapman gereken yol almaktı! bu kadar zor olmamalıydı..
sonra anladım, bana farklı bir yol sunmuştun, ben kanmıştım, kandırılmıştım...gerçekten amaçsızlığıma kanıttım!!!
iyi ki varsın!
