Bu denizde ne ölmek var bize,
Bu denizde ne gam, ne dert, ne keder,
Bu deniz alabildiğine muhabbet
Bu deniz iyilikten, cömertlikten ibaret.
skip to main |
skip to sidebar
there's a bluebird in my heart that wants to get out...
...
- mavi duvar
- karanlık kapkaranlık bir odada bilinçsizdim.atıldım annemin eşsiz gücüyle güneşin aynasına.bilmezdim büyümenin o odadan daha karanlık olduğunu...güneş yüreğime dokunsa da...
akıp giden...bir şeyler yap...
adımlar
http://adimlar.tumblr.com/
...melencolia...
ancient
-
▼
2009
(133)
-
▼
Eylül
(37)
- Prag için sonsuz teşekkürler Meo'cum...
- ...
- huysuzum bugün
- ...
- ...
- ...
- evde bir bayram havası (:
- siz benim için varsınız (:
- hissettir kendini
- ...
- ...
- öylece bakmak zorunda oluş
- lütfen ses'e kulak verelim...
- okumanız okutmanız dileğiyle
- ...
- geleneğimize devam edelim...
- .
- (:
- saçmalık bu!
- öyle
- sadece umut
- iyi ki varsın!
- kızarmış mavi kuş (:
- ...
- doğum
- sen&ben
- geçmiş mi dedin...
- (:
- bazen
- efendim anlamadım?
- işlem tamam efenim
- ...balkon sefası...
- pişt pişt....
- a little music
- beklemedeyiz efem..
- 29 Eylül 1547
- 1207
-
▼
Eylül
(37)
voice of the soul
hoş beş
...
kafesin biri, bir kuş aramaya çıktı...
Franz KAFKA
Franz KAFKA
Hiç gitmedin...
"...Bu arada; hiç başımızdan eksik olmayan gökyüzüne, günün karanlık saatlerine, ara sıra kopsa da fırtınalara, bir gün boğulacağımız denizlere, eski günlere, neler olacağını bilmesek de geleceğe, kötülüklerle dolu olsa bile tarihe, tarihin akışını düze çıkarmaya çalışan tüm güzel yüzlü çocuklara, Donkişotlar 'a, ateş hırsızlarına, Ernesto "Çe" Guevara'ya, yollara-yolculuklara, sevgililere, sevişmelere, sadece düşleyebildiğimiz olamamazlıklara, üşürken ısınmalara, her şeyden sıcak annelere, babalara ve tadını bütün bunlardan alan şarkılara kendi sıcaklığımızı gönderiyoruz. Kötü şeyler gördük. Savaşlar, katliamlar, ölen-öldürülen çocuklar gördük. Kendi dilini, kendi kültürünü, kendisini kaybeden insanlar, topluluklar gördük. Yanan köyler, kentler, ormanlar, hayvanlar gördük. Yoksul insanlar, ağlayan anneler, babalar, her gün bile bile sokaklarda ölüme koşan tinerci çocuklar gördük. Biz de öldük. Ama her şeye rağmen bu yeryüzünde şarkılar söyledik. Teşekkürler dünya."
Kazım Koyuncu
Kazım Koyuncu