6 Ağustos 1945

1945

sene 45 mevsim yazdı
gökyüzünde lanet vardı
uyumuştu tüm çocuklar
güneş bile utanmıştı

çok uzakta bir ülkede
yıllar yıllar önce
kuşatılmıştı insanlar, karanlığın nefesiyle
susmuştu bütün şarkılar, bu utanç yağmuruyla
solmuştu bütün çiçekler kan kırmızı topraklarda

sene 45 mevsim yazdı
gökyüzünde lanet vardı
uyumuştu tüm çocuklar
güneş bile utanmıştı

Almora
.................................................................................

Kız Çocuğu

Kapıları çalan benim, kapıları birer birer,
Gözünüze görünemem, göze görünmez ölüler.

Hiroşima'da öleli oluyor bir on yıl kadar,
Yedi yaşında bir kızım, büyümez ölü çocuklar.

Saçlarım tutuştu önce, gözlerim yandı kavruldu,
Bir avuç kül oluverdim, külüm havaya savruldu.

Benim sizden kendim için, hiçbir şey istediğim yok,
Şeker bile yiyemez ki, kaat gibi yanan çocuklar.

Çalıyorum kapınızı, teyze, amca bir imza ver,
Çocuklar öldürülmesin, şeker de yiyebilsinler.

NAZIM HİKMET RAN

.................................................................................

büyükbabam, babam, ben,
küçük oğlan, kız, damat...
gelişimiz teker tekerdi,
gidişimiz cümbür cemaat...

MELİH CEVDET ANDAY

................................................................................

UNUTMA, UNUTTURMA!