İçimizde susturamadığımız çocuk, çığlıklarıyla bizi boğmaya başladığında, onu susturmak için ne yapacağımızı şaşırır kalırız. Şeker versek almaz, ninni söylesek uyumaz, yeni bir oyuncak hediye etmeye kalkışsak inadına kırıp önümüze atar gıcır gıcır oyuncağını...Ne yapmalı ne etmeli diye düşünür dururuz..."Beni duy, beni dinle ne olursun!" diye haykırır bize, o karanlık dehlizde... Koyuluruz yola;
ben:Tamam, söyle bakalım ne istiyorsun benden?
çocuğum:Neden bu kadar düşünüyorsun ki anlamıyorum? İstediğin şey önünde yapabilme gücüne sahipsin haydi o zaman vazgeç kafanı kurcalayan şu koca sebepten.Bırak onu kör boşluğa, yeniliğe doğru bırak kendini, seni kabul etmeye hazır o!
ben:Sen ne bileceksin ki benim neyi istediğimi?
çocuğum:Unuttun mu? seni ben yönetiyorum akıllım...
ben:Hayır hayır hayır hayır...Yeter sus artık lütfen sus!!!Beynim uyuşuyor, beni biraz yalnız bıraksan, çok kırmış olur muyum seni? Gerçekten buna ihtiyacım var...
çocuğum:Sen kendini kandırmaya devam et. Hani senin hayatında bir nefes var, o sana ne demişti hatırla o cümleyi...Dürüst ol, kendine lütfen dürüst ol...Tamam sen yalnız kalacağına inandır kendini, ben ağzımı açmam, ama beni içinden atamazsın..Bunu sakın unutma.Sen benimle varsın...
ben:Dürüst ol, dürüst ol, dürüst ol....
.............
Bu konuşma böyle devam ederken çocuğum yorgunluğa ve yaşının küçüklüğüne yenik düşerek uykuya dalmıştı. Neyse ki bu gece ninni istemedi.Uyumalıydım ben de, unutmalıydım her şeyi, kaçmalıydım...Karar vermekten, karar vermek zorunda oluşumdan kaçmalıydım.Uykunun bir kaçış olduğunu bile bile uyumalıydım...Ama sesini duyar gibiyim; "Uyku ölümün kız kardeşidir...uyuma" diyorsun değil mi şimdi? Uyudum, uyandım...Ve düşündüm gördüm ki;
Hep bir seçim var hayatımızda ve hep zorlar bizi. "Bunu seçmeseydik diğerini seçseydik hayat çok mu farklı olurdu?" diye sorarız kimi zaman, belki de her zaman. Evet, hayat farklı olurdu; ama sadece öyküsü. Bunu yaşayacağımıza ötekisini yaşamış olurduk. Yani, sonuç seçimlerde hep aynı olurdu.ACI!
Her neyi seçersen seç, seçmediğin hep üzüntü kaynağın olacaktır. Aklın hep o seçmediğinde kalacaktır. Hayatta her şey %50 ile bağlantılı.Aklınla davranırsan yüreğin, yüreğinle davranırsan aklın sana bu soruyu hep soracaktır. Seçemediğin hep acı verecektir sana...Acı hep olacaktır hayatında.
Yani demem şu ki; bunun güzelliğini yaşamaya bak.
ACINI SEÇMEKTE ÖZGÜRSÜN ARKADAŞ!
Acımı seçtim...
