Bu sene çok çalışıp sonunda hakkım olan yıllık iznimin sonuna doğru gelmiş bulunmaktayım...
Kah ağladım kah güldüm şu 12 günlük İZİN süresinde. Gezdim, içtim, şarkılar söyledim, yeni yüzler tanıdım, kendimi sundum denizin eşsiz maviliğine...Eeee kaldı mı 3 gün bana..
Ne yapsam ne etsem diye düşünmekteyim.Sanırım çok eğleneceğim şu 3 günde...Olimpos ve dolunay...Bekleyin beni ben geliyorum (:
Sizinle görüşmeye devam edeceğiz efem meraklanmayınız!!!
skip to main |
skip to sidebar
there's a bluebird in my heart that wants to get out...
...
- mavi duvar
- karanlık kapkaranlık bir odada bilinçsizdim.atıldım annemin eşsiz gücüyle güneşin aynasına.bilmezdim büyümenin o odadan daha karanlık olduğunu...güneş yüreğime dokunsa da...
akıp giden...bir şeyler yap...
adımlar
http://adimlar.tumblr.com/
...melencolia...
ancient
-
▼
2009
(133)
-
▼
Temmuz
(22)
- ...hoş beş...
- bir merhaba desem (:
- 50 kuruş
- ...YÜK...
- ...gitmek...
- seçimlerin "acı" tesellisi
- doğum günün...
- 50 kuruş'a ithaf
- 5 Temmuz 1995
- Oscar'ı özlemek
- a little music
- thinking
- badem ezmesi (:
- inti illimani
- taze demlenmiş çay ve tuzum...
- mavi bar
- hoş kal...
- darkness for us
- (:
- herkes çok rahat olsun
- ... adımlamak huzura ...
- Yann ve Öykücük
-
▼
Temmuz
(22)
voice of the soul
hoş beş
...
kafesin biri, bir kuş aramaya çıktı...
Franz KAFKA
Franz KAFKA
Hiç gitmedin...
"...Bu arada; hiç başımızdan eksik olmayan gökyüzüne, günün karanlık saatlerine, ara sıra kopsa da fırtınalara, bir gün boğulacağımız denizlere, eski günlere, neler olacağını bilmesek de geleceğe, kötülüklerle dolu olsa bile tarihe, tarihin akışını düze çıkarmaya çalışan tüm güzel yüzlü çocuklara, Donkişotlar 'a, ateş hırsızlarına, Ernesto "Çe" Guevara'ya, yollara-yolculuklara, sevgililere, sevişmelere, sadece düşleyebildiğimiz olamamazlıklara, üşürken ısınmalara, her şeyden sıcak annelere, babalara ve tadını bütün bunlardan alan şarkılara kendi sıcaklığımızı gönderiyoruz. Kötü şeyler gördük. Savaşlar, katliamlar, ölen-öldürülen çocuklar gördük. Kendi dilini, kendi kültürünü, kendisini kaybeden insanlar, topluluklar gördük. Yanan köyler, kentler, ormanlar, hayvanlar gördük. Yoksul insanlar, ağlayan anneler, babalar, her gün bile bile sokaklarda ölüme koşan tinerci çocuklar gördük. Biz de öldük. Ama her şeye rağmen bu yeryüzünde şarkılar söyledik. Teşekkürler dünya."
Kazım Koyuncu
Kazım Koyuncu