.jpg)
Geçen gün sana "acımı seçtiğimden!" bahsetmiştim. Hıh işte o acının getirdiği ve devam ettirdiği hayatıma bugün tekrar başladım, yani iş hayatım yeniden ve yine başlamış bulunmakta...Ama şaka falan da özlemişim bee (: 3 yıldır hep bunu söylüyorum, "yılın sonu gelsin artık yeter tatilllll" diyorum...Sonra tatil başlıyor ama bu sefer de "yeter işşşş" diyorum...hahaha çok dengesiz bir insanımdır huyum kurusun (: Neyse aslında bahsetmek istediğim bundan tamamen farklı bir konuydu. Evet başlıkta da gördüğün gibi Oscar'ı çok özledim ama çok özledim ve tabi o günleri de.Ama biliyorum ki her gidenin arkasından bu özlemler hep olacak, Oscar'ı özlemek gibi...(Bugün işten çıktım ve sana benzeyen bir arkadaşını gördüm, gözlerim doldu ve seni andım...Hayat hep böyle midir? Yaşanılanlar tozlu raflarda yerini alır ve ansızın bir rüzgar gelir o tozları uçurur ve gerçeklikle seni başbaşa bırakır. Çık bakalım çıkabilirsen işin içinden!) Bana yaşama ne kadar farklı bir açıdan bakmak gerektiğini gösterdiği için, sevginin ne denli eşsiz bir duygu olduğunu hatırlattığı için ( başkaları bunu anlamamış ve bilmiyor olsa da ben biliyorum.), daima ama daima ne olursa olsun yüzümdeki tebessümü hiç eksiltmemem gerektiğini bana öğrettiği için; şu anda hayatımda olmayan Oscar'ıma çok şey borçluyum. Canım benim ayrılmak zorunda kalışımızı hatırlıyorum ve inan hep bir hüzün kaplıyor içimi...Ayrıldığımız günü hatırlıyorum da sen ağlıyordun ben ağlıyordum ): Seni hep sevdim, hep seveceğim...Ve sen olmasan da başka Oscar'lar gelecek hayatıma ve sen onlarla hep nefes alacaksın bende...
İşte Oscar'ım..bıcı bıcı yapmıştık da (:
