aslında ikimiz de şaşırmadık değil mi? nefes aldığımız kör boşlukta; o yerde, o bizi anlatan yerde, o bizim olan yerde kokularımızı savurmamız çok da kaçınılmaz değildi?
söylenecek hiçbir şey yok umarsızım; harfleri geçtim, heceleri geçtim, kelimeler bile yetmez bize!
"umut" demiştim yıllar önce..."belki" demiştim...ruhlarımız hep beraber dinlediğimiz gibi, dinlettiğimiz gibi, haykırdığımız, boğulduğumuz, öldüğümüz, öldüğümüzü sandığımız gibi..umudumuz gibi, ışığımız gibi...sen ve ben gibi...
hold me near, unravel the stars, as i speed through the heavens, speed through the night, for you are my blade and my rope, you are my LETHE!
sana sarılmak, ardından adımlamak, izini takip etmek, karahisar kalesine gitmek, umut etmek anlayacağın...umudun boşa çıkması, ama yine de denemek...karahisar kalesine yıllar var ki gitmemiştim ama yıllar var ki! deniz kokusunu ciğerlerime çekmek, o duba evet o dubaya haykırmak; "getir onu bana yalvarırım getir onu bana!!!" diye göz yaşı dökmek! beni duydun biliyorum, hiç kapatmadın bana kulaklarını hiç...ben biliyorum bu yeter...
sadece bize geliyor tüm yapraklar köklerinden koparak.bizim köksüzlüğümüze inat bize savruluyorlar.bu böyle devam edecek umarsızım. umarsız dalgan böyle devam edecek!sen ne kadar istemesen de...
darkness for us..
voice of the soul!!! dinle listemdeki melodiyi, ışığa gelsin!
