öyle

abim gelmiş, evde bir bayram havası, annem babam bizi çok severmiş (:
tüm ailenin birleştiği günleri hasretle bekliyorum; sanırım bu ayrılıklara çok küçük yaşta hayat bizi alıştırdı, bir parmak balı çalıyor ağzımıza, sonra da kuş olup gidiyor. neyse 2 gün de olsa 5 kişilik yoğunluğu yaşadık, eyvallah...
abiyi gönderdik, kardeş de gidecek uzak diyarlara, annecik babacık da alıp başlarını gidecekler, yine kalacak mıyız öyküyle başbaşa...hadi bakalım ):

aslında paylaşmak istediğim başka şeyler miydi bilemedim, ama şu an dinlediğim melodinin etkisinde olan ruhum, parmaklarıma baskı uyguluyor ve yazamıyorum.
sanırım sadece gökyüzüne bakmalıyım ve dalmalıyım gecenin sessizliğine.
bilmem ki, belki sonra yine gelirim...